👻👻 Poker Face 1x06: Exit Stage Death
Είπαμε να ψάξουμε την αλήθεια σε μια ερμηνεία αλλά η Τσάρλι πολύ κυριολεκτικά το πήρε. Spoilers για το 6ο Poker Face.
Η νέα σειρά του Ράιαν Τζόνσον, Poker Face, είναι ένα old school procedural το οποίο λάτρεψα πλήρως. Κάθε επεισόδιο είναι κι ένα νέο μυστήριο. Έτσι εμπνεύστηκα να κάνω κι εγώ κάτι old school, δηλαδή βλέπω τα επεισόδια και γράφω γρήγορες γνώμες για αυτά. Τι ζούμε.
Υπενθυμίζω πως το γενικό ριβιού για τη σειρά είναι στο Magazine του News24/7, και παραπίσω στο it’s a process έχω spoiler σχόλια για το 1ο επεισόδιο, για τα επεισόδια 2+3, για το μέταλ επεισόδιο 4 και για το εκρηκτικό επεισόδιο 5. Ακολουθώντας το πρόγραμμα προβολής της Cosmote στην Ελλάδα, νέα ποστ κάθε Κυριακή. (Εκτός από σήμερα, επειδή το Σαββατοκύριακο είχε Super Bowl και Τιτανικό, καταλαβαίνετε.)
***
Επεισόδιο 6: Exit Stage Death
Έγραφα σε προηγούμενα ποστ σχετικά με το «χάρισμα» της Τσάρλι και το κατά πόσο έχει λόγο που υπάρχει ως κάτι τόσο κυριολεκτικό όσο παρουσιάζεται στη σειρά– όχι επειδή είναι κάτι που με ενοχλεί φυσικά, μιας και δεν ξοδεύεται χρόνος πάνω σε αυτό ως κομμάτι μυθολογίας, αλλά από καθαρά φιλολογικό ενδιαφέρον.
Σε αυτό το επεισόδιο είναι που βρήκα την πιο φαν χρήση ως τώρα, λοιπόν. Έτσι κι αλλιώς το συγκεκριμένο εύρημα εν τέλει δε συνδέεται απόλυτα με την ικανότητα της Τσάρλι να ενώσει τα κομμάτια και να καταλάβει ποιος είναι ο δολοφόνος και ποια η διαδικασία του. Μπορεί άλλες φορές να ξέρει την αλήθεια από την πρώτη στιγμή α λα Κολούμπο, μπορεί να αστοχεί ελαφρώς (όπως με την Κλόι Σεβινί) και μπορεί άλλες, όπως συμβαίνει εδώ, να είναι η τελευταία που καταλαβαίνει το όλο σχέδιο, ακόμα και μετά από εμάς.
Αντιθέτως, αντί να χρησιμοποιεί η σειρά το χάρισμα ως μια κλεψιά προς την επίλυση μυστηρίων, βρίσκει εδώ μια αληθινά φαν χρήση, να το συνδέσει δηλαδή με την ιδέα της ευρύτερης αλήθειας που πηγάζει από την ερμηνεία δύο ηθοποιών που βρίσκονται πολύ μετά το αποκορύφωμα της καριέρας τους. Σε μια σκηνή της κουζίνας του μικρού θεάτρου όπου έχει πιάσει άλλη μια εποχική δουλειά η Τσάρλι(*), τα χώνει ευθέως στην Καθλίν Τάουνσεντ της Έλεν Μπάρκιν, για το πώς δεν βρίσκει καμία απολύτως αλήθεια στην ερμηνεία της κι η άλλη, αντί να εξοργιστεί, το χρησιμοποιεί ως εποικοδομητική κριτική.
Κάτω από αυτό το στρώμα ρόλων, ερμηνειών, ψέματος και ερμηνευμένης αλήθειας, αυτό που αρχικά χάνει η Τσάρλι είναι η αληθινή παράσταση που παίζουν μεταξύ τους η Καθλίν κι ο Μάικλ (Τιμ Μέντοους), που σκαρώνουν ένα ολόκληρο σενάριο ζήλειας και αμοιβαίας απέχθειας (αν και τελικά ξεσηκωμένο από ένα επεισόδιο του παλιού τους σόου) προκειμένου να καλύψουν την αλήθεια: Ότι θέλουν να φύγουν μαζί, έχοντας προηγουμένως βγάλει από τη μέση τη νεότερη και φυσικά πλουσιότερη σύζυγο του Μάικλ, την Έιβα (της Τζαμίλα Τζαμίλ).
Γύρω από τη σκηνή, τα ψέματα και της αλήθειες της το επεισόδιο στήνει ένα πολύ διασκεδαστικό κυνηγητό γάτας-ποντικιού, αν υποθέσουμε ότι η γάτα είναι η Τσάρλι και τα ποντίκια που κυνηγάει είναι καμουφλαρισμένα και δεν ξέρει ποιο από όλα είναι το αληθινό. Όταν γίνεται σαφές πως η θεαματική έξοδος της Καθλίν πρόκειται να μετατραπεί σε θανάσιμη παγίδα, η πρώτη μου σκέψη ήταν πως στόχος θα είναι για κάποιο λόγο η άμοιρη συμπρωταγωνίστρια, που τελικά όχι μόνο δεν είναι το θύμα αλλά είναι κι εκείνη που καταλαβαίνει πρώτα τι ακριβώς συμβαίνει και απειλεί τους δύο ηθοποιούς.
Όταν όμως εμπλέκεται η Τσάρλι αρχίζει το πραγματικό κέφι. Τα επεισόδια του Poker Face είναι σχετικά μικρής διάρκειας που, δεδομένης της δομής τους, συχνά δεν αφήνουν χρόνο για αληθινή ντετέκτιβ έρευνα, τοποθετώντας απλά την Τσάρλι μέσα σε έναν πολύπλοκο μηχανισμό πλοκής τον οποίο κάθε φορά λύνει και αποδρά. Κι αυτό μπορεί ωστόσο να είναι διασκεδαστικό, όπως συμβαίνει εδώ σε όλη τη διάρκεια της σεκάνς κατά την οποία η Τσάρλι τρέχει γύρω γύρω και πάνω και κάτω από το stage προσπαθώντας να επικοινωνήσει με τους ηθοποιούς και να λύσει τον γρίφο.
Η Λιόν είναι φυσικά φανταστική σε όλη τη διαδικασία. Από όταν νομίζει πως η Καθλίν είναι αθώα και προσπαθεί να την προειδοποιήσει για τον Μάικλ μιλώντας της μέσα από το ψυγείο, όταν βλέπει την παλάμη του Μάικλ έξω από το παράθυρο-σκηνικό, όταν εντοπίζει το ενοχοποιητικό φτερό κάνοντας το φονικό ζεύγος να κοιτάξει ψηλά εν μέσω δραματικού περφόρμανς για να την αντικρύσει. Με αποκορύφωμα φυσικά το προφανές highlight, την Τσάρλι να εισβάλει στη σκηνή για να σώσει τη Ρεμπέκα από τα φυστίκια, αυτοσχεδιάζοντας ατάκες («drive you… NUTS»), κουνώντας κάθε κομμάτι της ύπαρξής της σα να ήταν μερακλίδικα σχεδιασμένο καρτούν, και αποχωρώντας με «μπουυυυ» ως φάντασμα. Όσκαρ!
Μιλώντας για Όσκαρ, εν τέλει βρήκα γλυκό το πώς το επεισόδιο παρουσιάζει έναν περφόρμανς γεμάτο προβλήματα κι απρόοπτα που, με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, καταλήγει σε ερμηνευτικό αποκορύφωμα και για τα τρία κεντρικά πρόσωπα. Η Ρεμπέκα παίρνει τον μονόλογό της μετά την αποχώρησή της Τσάρλι όχι μόνο χωρίς να έχει αποσυντονιστεί από την παρουσία της, αλλά έχοντας και έξτρα φλόγα μέσα της και θυμό χάρη στην απόπειρα εναντίον της από την Καθλίν. Ενώ φυσικά η Καθλίν κι ο Μάικλ χρησιμοποιούν την τραγωδία τους («we use it!») για να δώσουν την ερμηνεία της ζωής τους κι εκείνη να έχει την έξοδο-φάντασμα που από την πρώτη στιγμή ονειρευόταν, τη στιγμή που γνωρίζουν πως είναι η τελευταία στιγμή ερμηνευτικής τους δόξας. Και να, το χάρισμα της Τσάρλι πώς χρησιμοποιείται εδώ πιο αποτελεσματικά από ποτέ: Όταν σκουπίζει ένα δάκρυ κατά τη διάρκεια του τελευταίου περφόρμανς της Καθλίν.
And, scene.
Μερικές τυχαίες σκέψεις:
→ (*)Κάπου πήρε το μάτι μου ένα τουήτ που τώρα δε μπορώ να ξαναβρώ, και ναι: Προσοχή, αν αυτή η γυναίκα πιάσει εποχική δουλειά στην επιχείρησή σας, ΜΗΝ διαπράξετε έγκλημα όσο είναι εκεί.
→ Η Καθλίν κι ο Μάικλ είναι τα ονόματα των χαρακτήρων ως homage στους Καθλίν Τέρνερ και Μάικλ Ντάγκλας, των οποίων το War of the Roses είναι ξεκάθαρη επιρροή στο επεισόδιο, όσο και παιχνίδι με τις προσδοκίες των θεατών (και της Τσάρλι!) για μια αντίστοιχη δυναμική.
→ Το ορίτζιναλ φινάλε του επεισοδίου ήταν η αστυνομία να συλλαμβάνει το ζευγάρι, αλλά στο μοντάζ ήταν τόσο εμφανές πόσο γερά πουλούσε η Μπάρκιν τον τελευταίο της μονόλογο, που το επεισόδιο τελείωσε εκεί. Προφανές.
→ Κάποια στιγμή με έπιασα να αναρωτιέμαι αν ο Μπέντζαμιν Μπρατ θα εμφανιζόταν τυχαία στο κοινό επειδή ο χαρακτήρας του μπορεί μικρός να ήταν φαν του Spooky and the Cop και τώρα ήθελε απλώς να δει ξανά τους δύο ηθοποιούς μαζί. Σχεδόν λυπάμαι που δεν συνέβη.
→ Επόμενο επεισόδιο έχει τίτλο The Future of the Sport, πολύ έτοιμος για sports μανούρες. Είναι το πρώτο επεισόδιο που δεν είχα σε σκρίνερ κι επειδή την Πέμπτη με το καλό θα προσπαθώ βολευτώ σε κάποιο χόστελ στο Βερολίνο, δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να το δω, αλλά εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε. Ίσως υπάρξει ανταπόκριση από το φεστιβάλ στο ενδιάμεσο.
1. δεν είχε και λίγο ατμόσφαιρα από Αγκάθα Κρίστι αυτό το επεισόδιο; Δεν θα ταίριαζε ένας Ηρακλής Πουαρό στο κοινό την ώρα του φόνου; Ή πρέπει να κόψω τα αστυνομικά για λίγο καιρό;
2. με τίτλο The future of the sport έπρεπε να κάνουν τα κουμάντα τους να το δείξουν την εβδομάδα του super bowl, έτσι για να συμβαδίσουν pop και sports cultures.
3. ήταν το πρώτο επεισόδιο που είδα χωρίς σπόιλερς και εντάξει, έχει κι αυτό την πλάκα του :) Have fun στο Βερολινο :)